Jak pomóc dziecku w radzeniu sobie z emocjami?
Wszystkie emocje w naszym życiu są ważne i wpływają na nasze zachowanie. Musimy potrafić je okiełznać, ponieważ mogą bardzo utrudnić nas życie. Radzenie sobie z emocjami nie jest łatwe szczególnie dla dzieci. Muszą one dopiero nauczyć się na nie reagować. Zobacz, jak możesz pomóc dziecku w radzeniu sobie z emocjami!
Spis treści:
Nazywaj emocje
Emocje nie są tematem tabu. Trzeba więc nazywać je po imieniu. Gdy zauważysz, że dziecko jest złe powiedz “Widzę, że się złościsz”. Warto też uargumentować, że złość malucha jest uzasadniona np. “Widzę, że się złościsz, że nie wyszedł Ci rysunek. To może być wkurzające”. W ten sposób pokażesz dziecko, że ma ono prawo się tak czuć. Nauczysz je także nazywać swoje emocje.
Mów o swoich emocjach
Każde dziecko próbuje naśladować, a przykład czerpie przede wszystkim od swoich rodziców. To Ty jesteś pierwszą osobą, od której dziecko uczy się, jak radzić sobie z własnymi emocjami. Nie chowaj więc przed maluchem swoich emocji. Pokaż mu, że też je odczuwasz i musisz sobie z nimi radzić. Mów głośno o tym, co czujesz i co robisz, aby daną emocję okiełznać. Słowa musisz poprzeć czynami. Inaczej nie zrobią one na dziecko nawet najmniejszego wrażenia.
Akceptuj emocje swojego dziecka
Pamiętaj, że problemy Twojego dziecka wcale nie są błahe, chociaż mogą nam się takie wydawać. Dla nich są one niezwykle poważne. Wieża z klocków się przewróciła? Dla Ciebie to nic, a dla Twojego dziecka może być to jak koniec świata.
Bez zrozumienia emocji dziecka nie jesteśmy w stanie świadomie go wspierać. Zaangażuj się w jego problemy, słuchaj uważnie i bądź otwarty. Wspieraj go nawet w najtrudniejszych momentach. Może być to niezwykle ciężkie, gdy dziecko w złości mówi Ci, że Cię nienawidzi. Jednak za tym komunikatem stoi potrzeba wsparcia emocjonalnego, którego dziecko bardzo potrzebuje. Nie uciekaj więc przed jego emocjami, a razem wypracujecie sposoby radzenia sobie z nimi.
Wsparcie emocjonalne to nie tylko rozmowa, ale także kontakt fizyczny. Pomóc może przytulenie, pogładzenie po policzku czy pogłaskanie po głowie. Kontakt fizyczny jest jednak wskazany, tylko jeśli nasze dziecko tego chce. Jeśli słyszymy “zostaw mnie”, “nie dotykaj”, to nie róbmy nic na siłę. Zrezygnujmy też z kontaktu fizycznego, jeśli sami nie jesteśmy spokojni i rozluźnieni.
