Lęk separacyjny u dzieci – co to takiego?
U Twojego dziecka wystąpił lęk separacyjny? Nie panikuj! Jest to trudny, ale naturalny etap w jego rozwoju. Na szczęście istnieją sposoby, które pomogą rodzicom szybciej zażegnać lęk separacyjny. Zobacz, jak można ułatwić niemowlakowi rozstanie z rodzicami!
Spis treści:
1. Czym jest lęk separacyjny u dziecka?
2. Jak objawia się lęk separacyjny?
3. Jak pokonać lęk separacyjny?
4. Lęk separacyjny jako zaburzenie
Czym jest lęk separacyjny u dziecka?
Lęk separacyjny to nadmierna obawa małego dziecka przed rozstaniem z rodzicami (najczęściej z mamą). Pojawia się on najczęściej pomiędzy 7 a 9 miesiącem życia dziecka, ale może trwać aż do 3 roku życia malucha.
Lęk separacyjny u niemowląt to naturalny etap rozwojowy. Dziecko wcześniej jest bardzo związane z mamą i postrzega ją i siebie jako jedną całość. Staje się więc bardzo niespokojne, gdy mama znika z pola widzenia.
Jak objawia się lęk separacyjny?
Najbardziej charakterystyczne objawy lęku separacyjnego u niemowlaka to:
● Płacz, a nawet histeria podczas każdej rozłąki z mamą
● Unikanie kontaktu z każdym, kto nie jest mamą
● Problemy z zasypianiem
● Brak apetytu
● Rozdrażnienie
Jak pokonać lęk separacyjny?
Lęk separacyjny to bardzo trudny etap rozwojowy. Nic dziwnego, że rodzice chcą mieć go jak najszybciej za sobą. W tym może nam pomóc:
● Oswajanie dziecka z nieobecnością mamy poprzez częste zostawianie dziecka pod opieką innych osób
● Pozwalanie dziecku na swobodne oddalanie się od rodziców podczas raczkowania
● Szybkie pożegnania z dzieckiem podczas wychodzenia z domu
● Unikanie potajemnego wykradania się z domu
● Nie rozczulanie się nad dzieckiem, gdy mama wyjdzie z domu
● Mówienie do dziecka, gdy wychodzimy do innego pomieszczenia
Strach przed rozstaniem z mamą u niemowląt jest normalny, dlatego nigdy nie należy karać dziecka za jego zachowanie spowodowane lękiem separacyjnym. Może to jedynie nasilić problem.
Lęk separacyjny jako zaburzenie
Lęk separacyjny powinien zniknąć samoistnie, ale niestety nie zawsze się tak dzieje. U niektórych dzieci trwa on zbyt długo i przechodzi w lęk rozwojowy. Jest to zaburzenie, które może powodować koszmary nocne, brak pewności siebie i nadmierną nieśmiałość. Malec może także niechętnie chodzić do żłobka czy przedszkola.
Lęk rozwojowy może wymagać terapii, dlatego warto go skonsultować z psychologiem dziecięcym. Wizyty nie należy odkładać. Im później się na nią zdecydujemy, tym większy może być problem.
