Integracja sensoryczna u dzieci – co to takiego?

Każde dziecko w ciągu pierwszych lat życia uczy się radzić sobie z bodźcami z otoczenia. Nabywa więc zdolność integracji sensorycznej, która pomoże mu lepiej zrozumieć świat. Może ona także utrudnić dziecku funkcjonowaniem, jeśli nie rozwinęła się wystarczająco. Zobacz, czym dokładnie jest integracja sensoryczna u dzieci i jak możesz pomóc maluszkowi ją rozwinąć!

Spis treści:

1. Czym jest integracja sensoryczna?
2. Zaburzenia integracji sensorycznej u dzieci
3. Terapia integracji sensorycznej

Czym jest integracja sensoryczna?

Przez pierwsze lata życia dziecko uczy się rozumieć i porządkować informacje, które otrzymuje od otoczenia. Codziennie odbiera ono od niego wiele bodźców. Integracja sensoryczna (si) umożliwia dziecku łączenie owych informacji, dzięki czemu dziecko może nabywać nowe umiejętności, takie jak chodzenie czy mówienie.

W procesie integracji sensorycznej u dzieci biorą udział głównie trzy zmysły:

● Dotyk pozwalający dziecku rozpoznawać wrażenia płynące z ciała
● Zmysł równowagi, dzięki któremu możemy balansować ciałem. Za jego działanie odpowiada układ przedsionkowy.
● Propriocepcja, czyli zmysł orientacji w schemacie własnego ciała

Zaburzenia integracji sensorycznej u dzieci

Niestety nie zawsze proces integracji zmysłów przebiega prawidłowo. W takich sytuacjach układ nerwowy nie przetwarza prawidłowo wszystkich bodźców. Tego typu problemy nazywa się zaburzeniami integracji sensorycznej.

Objawy zaburzeń integracji sensorycznej mogą być następujące:

● Nadwrażliwość na bodźce przejawiająca się poprzez unikanie dotyku, noszenie tylko ubrań bez metek czy negatywne reagowanie na hałas
● Zbyt mała wrażliwość na bodźce, która objawia się poprzez intensywne przytulanie czy mocne dociskanie kredki podczas rysowania
● Problemy z równowagą
● Agresję
● Nadmierną ruchliwość
● Opóźnienie rozwoju psychoruchowego przejawiające się m.in. poprzez problemy z zapinaniem guzików, nauką jazdy na rowerze czy wycinaniem.
● Wybredne pod kątem nowych smaków i konsystencji pokarmów. Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej może mieć także tendencję do wypychania sobie ust jedzeniem.

Terapia integracji sensorycznej

Z zaburzeniami integracji sensorycznej poradzić można sobie dzięki terapii integracji sensorycznej. Jej celem jest dostarczanie dziecku nowych bodźców, które mają kształtować i stymulować nowe połączenia synaptyczne (połączenia między komórkami nerwowymi w mózgu). Do rozpoczęcia terapii si konieczne jest otrzymanie diagnozy od lekarza pediatry.

Terapeuta si podczas zajęć może wykonywać z dzieckiem następujące ćwiczenia:

● Naleśnik, czyli zawijanie dziecka ciasno w koc i masowanie w odpowiednich miejscach
● Szukanie przedmiotów schowanych w pojemniku z kaszą lub ryżem
● Malowanie palcami
● Zabawa piaskiem kinetycznym
● Skakanie na piłce
● Wybieranie ryżu z miski, w której znajdują się różne ziarna
● Zabawy paluszkowe np. sroczka kaszkę warzyła
● Wchodzenie na drabinki
● Rzucanie do celu
● Skakanie przez gumę
● Naśladowanie chodu różnych zwierząt