Terapia behawioralna u dzieci z autyzmem – na czym polega? Czy jest skuteczna?
Większość dzieci z autyzmem uczęszcza na terapię behawioralną. Dzięki niej rozwijają one prawidłowe wzorce zachowań i redukują te niepożądane. Sprawdź, na czym dokładnie polega terapia behawioralna w autyzmie!
Spis treści:
- Co to jest terapia behawioralna w autyzmie?
- Autyzm terapia behawioralna – rozwijanie właściwych zachowań
- Terapia behawioralna autyzmu – redukowanie zachowań niepożądanych
Co to jest terapia behawioralna w autyzmie?
Terapia behawioralna bazuje na założeniu, że człowiek zmienia swoje zachowanie w trakcie procesu uczenia się, które ma miejsce w kontaktach ze środowiskiem. Zakłada się w niej, że każde zachowanie ma swoje skutki, które je wzmacniają. W konsekwencji możemy wzmacniać zachowania właściwe oraz redukować niepożądane dzięki zastosowaniu metody behawioralnej. Autyzm jest jednym z zaburzeń, w których terapii jest ona stosowania bardzo często.
Autyzm terapia behawioralna – rozwijanie właściwych zachowań
W terapii behawioralnej autyzmu pożądane zachowania są rozwijane poprzez wzmocnienia pozytywne. Oznacza to, że po właściwym zachowaniu dziecko jest nagradzane. Może to być nagroda rzeczowa, ale także przybicie piątki czy chwila ulubionej zabawy. Rodzaj wzmocnienia pozytywnego musi być dostosowany do konkretnego dziecka. Musi ono być dla niego atrakcyjne.
W terapii behawioralnej dzieci z autyzmem niezwykle ważne jest stosowanie wzmocnień w odpowiednim momencie. Muszą one pojawić się jeszcze w trakcie pożądanego zachowania lub zaraz po nim. Inaczej mogą nie przynieść oczekiwanego skutku.
Terapia behawioralna autyzmu – redukowanie zachowań niepożądanych
Redukcja zachowań niepożądanych w terapii behawioralnej rozpoczyna się od oceny funkcjonalnej. Polega ona na ustaleniu przyczyny niepożądanego zachowania dziecka. Pozwala to terapeucie na wybranie odpowiedniej metody do redukowania danego zachowania. W tym celu może on użyć:
- Wygaszania, czyli unikania podawania wzmocnień pozytywnych po niepożądanym zachowaniu
- Nasycenie, czyli dostarczanie przez dłuższy czas bodźca, który wywołał niepożądane zachowanie
- Wzmocnienie alternatywne – w tym przypadku stosowane jest wzmocnienie pozytywne po zachowaniu przeciwnym do niepożądanego
- Hiperkorekcja – polega ona na naprawie szkód, które wywołało działanie niepożądane
- Time-out – metoda ta polega na odcięciu dziecka od wszystkich aktualnie dostępnych pozytywnych wzmocnień np. wyjście z dzieckiem na korytarz podczas zabawy z rówieśnikami
