Co wywołuje atak padaczki i jak pomóc choremu w trakcie ataku?
Każdy człowiek może w pewnym momencie potrzebować wiedzy na temat padaczki, ponieważ choroba ta nie zawsze daje o sobie znać we wczesnym dzieciństwie i atak może nastąpić np. na środku chodnika w centrum miasta. Świadomość tego, co wywołuje atak padaczki, pozwala uniknąć go w przyszłości. Niezmiernie ważne jest stosowanie się do zasad postępowania w trakcie ataków padaczkowych.
Spis treści:
Co wywołuje atak padaczki?
Odnalezienie bodźców, które wyzwalają atak padaczki, wymaga ścisłej obserwacji pacjenta, ponieważ może za nie odpowiadać wiele różnych czynników, a w tym:
• światło;
• stres, zmęczenie, strach;
• infekcje, gorączka;
• zbyt mała ilość snu albo zbyt gwałtowne przebudzenie;
• silny głód;
• nieakceptowalny dla pacjenta dotyk, uścisk, gorąca woda, ostry dźwięk, intensywny zapach;
• miesiączka.
Jak wygląda atak padaczki?
Objawy padaczki różnią się u pacjentów, ponieważ zależą od tego, w jakiej części mózgu dochodzi do nieprawidłowości. Można je podzielić na oznaki:
1. Ruchowe – rytmiczne drgawki mięśni twarzy, tułowia i kończyn. Po napadzie przeważnie następuje tymczasowy niedowład porażonych części ciała. Napady ruchowe polegają też na przyjmowaniu nienaturalnych pozycji ciała.
2. Czuciowe – uczucie drętwienia, ciepła albo zimna, bólu.
3. Wzrokowe, słuchowe, węchowe:
• widzenie błysków, iskier, przedmiotów ze zmienionymi kształtami.
• słyszenie takich dźwięków jak buczenie, piski.
• wyczuwanie zapachów, których nie czują inne osoby. Przeważnie są one nieprzyjemne.
4. Wegetatywne – zaburzenia bicia serca, bóle brzucha, nudności, wymioty, pocenie się, ślinienie, bezdech, przyspieszony i pogłębiony oddech, przygryzanie języka, zasinienie albo zblednięcie skóry twarzy.
5. Psychiczne – wrażenie déjà vu lub przebywania poza własnym ciałem.
Napad padaczki – pierwsza pomoc
W czasie ataku padaczki chory nie powinien zostawać sam. Należy sprawdzić, o której zaczął się napad, aby na końcu móc określić czas jego trwania. Niezbędne jest zapewnienia choremu bezpieczeństwa – zabranie go z niebezpiecznego miejsca, odsunięcie ostrych i twardych przedmiotów, podłożenie czegoś miękkiego i niezbyt wysokiego pod głowę. Warto też zadbać o ukrycie wstydliwych objawów, np. przykrycie kocem, aby nie było widać, że pacjent mimowolnie oddał mocz. W przypadku utraty przytomności, chorego powinno się ułożyć na boku i delikatnie odchylić głowę do tyłu. Ma to na celu udrożnienie dróg oddechowych. Po napadzie padaczkowym trzeba zostać przy epileptyku aż do czasu, gdy zacznie logicznie rozmawiać.
Konieczne jest wezwanie pogotowia ratunkowego, gdy:
• drgawki u dziecka lub osoby dorosłej trwają dłużej niż 5 minut,
• chory ma drgawki, potem jest przerwa, w czasie której pacjent nie odzyskuje przytomności i znowu następują drgawki,
• napad z zaburzeniami świadomości trwa powyżej 30 minut,
• to był pierwszy napad padaczki w życiu,
• minęło ponad pół godziny od ataku, a chory nadal jest nieprzytomny (mimo prób wybudzenia).
