Zaparcia nawykowe u dzieci – przyczyny, objawy, terapia
Zaparcia nawykowe to problem, który dotyczy nawet 10% dzieci. Jest on najczęściej spowodowany świadomym unikaniem wypróżnienia się. Wielu rodziców bagatelizuje ten problem, ale może on negatywnie wpłynąć na dalszy rozwój dziecka. Zobacz, skąd biorą się nawykowe zaparcia u dzieci i jak można je rozpoznać!
Spis treści:
1. Czym są zaparcia nawykowe?
2. Zaparcia nawykowe – przyczyny
3. Objawy zaparć nawykowych u dzieci
4. Nawykowe zaparcia u dzieci – terapia
Czym są zaparcia nawykowe?
Zaparcia nawykowe to zaburzenie psychogenne. Oznacza to, że nie powoduje ich żadna jednostka chorobowa, a czynnik psychiczny. Dzieci z zaparciami nawykowymi unikają wypróżniania się. Może być to świadoma czynność lub nieświadoma blokada przed oddawaniem stolca. Taki stan skutkuje rozluźnieniem napięcia mięśniowego w jelicie, dzięki czemu może on pomieścić większą ilość kału. Staje się on tam coraz gęstszy i twardszy, co jeszcze bardziej utrudnia wypróżnianie się.
Zaparcia nawykowe – przyczyny
Świadome unikanie wypróżniania się może mieć następujące przyczyny:
● Ból towarzyszący oddawaniu stolca
● Wstyd
● Obrzydzenie
● Problem z wypróżnianiem się poza domem
Jednak zaparcia nawykowe nie zawsze wynikają ze świadomego unikania korzystania z toalety. U wielu dzieci proces ten jest nieuświadomiony. Najczęściej jest to spowodowane zwiększonym napięciem nerwowym. Pojawić może się ono m.in. na skutek konfliktów rodzinnych, przeprowadzki czy rozpoczęcia nauki w szkole.
Objawy zaparć nawykowych u dzieci
Dzieci z zaparciami nawykowymi muszą się w końcu wypróżnić mimo unikania tej czynności. Ich stolce w takiej sytuacji są zbite, suche i nieprzyjemnie pachną. Może znajdować się w nich domieszka śluzu.
Zaparcia nawykowe mogą u dzieci powodować także bóle głowy, zmęczenie, ociężałość, senność i ciągłe uczucie pełności. Pojawić może się także brak apetytu oraz brudzenie bielizny.
Nawykowe zaparcia u dzieci – terapia
Zaparć nawykowych u dzieci nie można bagatelizować, ponieważ wymagają one terapii. Należy ją rozpocząć od odwiedzenia pediatry. Przepisze on dziecku specjalne leki, które zmiękczą stolec znajdujący się w jelitach i ułatwią wypróżnienie się. Lekarz może zalecić również stosowanie czopków.
Leki przepisane przez pediatrę pomogą dziecku się wypróżnić, ale nie zlikwidują problemu zaparć nawykowych. Psycholog jest jedynym specjalistą, który może ustalić i wyeliminować przyczynę tego problemu.
W leczeniu zaparć nawykowych bardzo ważna jest także rola rodziców. Muszą oni wspierać swoje dziecko i okazywać mu zrozumienie. Powinni także zwrócić uwagę na jego dietę. Najlepiej, gdyby była ona różnorodna i zbilansowana. Bardzo ważne jest także częste spożywanie produktów z dużą ilością błonnika, ponieważ zwiększa on objętość stolca i pobudza jelita do pracy. Źródłem błonnika jest m.in. pieczywo pełnoziarniste, otręby, płatki owsiane, rośliny strączkowe oraz suszone owoce. W diecie dziecka z zaparciami nawykowymi nie powinno zabraknąć także warzyw i owoców.
