Choroba bostońska – objawy, diagnostyka, leczenie

Choroba bostońska może objawiać się brakiem apetytu, gorączką, bólem gardła, wymiotami, biegunką oraz zmianami w jamie ustnej pod postacią pęcherzyków (1-3 mm). Na czym polega choroba bostońska, jak się ją diagnozuje i leczy?

Choroba bostońska – na czym polega?

Na początku weźmy pod lupę nazwę schorzenia – pochodzi od miasta, w którym zanotowano pierwszą epidemię tej choroby. Za jej rozwój odpowiedzialne są enterowirusy Coxsackie (najczęściej Coxackie A16, 75, 7, 9, 10, enterowirus 71).

Inne nazwy tego schorzenia to między innymi:

• enterowirusowe zapalenie jamy ustnej z wysypką,
• wysypka pęcherzykowa, czyli choroba ręki, stopy i ust,
• enterowirusowe pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej z wypryskiem,
• enterowirusowa gorączka wysypkowa.

Na chorobę bostońską najczęściej chorują dzieci do 10 roku życia, ale dorośli również cierpią na to schorzenie. Choroba bostońska polega na pojawieniu się wysypki w formie pęcherzyków/grudek głównie na trzech obszarach ciała: w jamie ustnej, na dłoniach i stopach.

Choroba bostońska – jak można się ją zarazić?

Choroba bostońska jest zaraźliwa i bywa nazywana schorzeniem tzw. brudnych rąk, bowiem zarażenie może nastąpić poprzez ślinę lub dotyk, więc nawet dotykając tej samej klamki, co chora osoba, jesteśmy w stanie umożliwić przedostanie się eneterowirusów do naszego organizmu.

Na czym polega diagnostyka i leczenie choroby bostońskiej?

Choroba bostońska na pierwszy rzut oka może przypominać ospę wietrzną, jednak lekarz powinien potrafić odróżnić ją poprzez zbadania rozmieszczenia zmian skórnych, które różnią się w tych schorzeniach. Leczenie polega głównie na stosowaniu leków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych, a także osuszaniu wykwitów (np. płynami antywirusowymi).